Wydawca treści
Parki krajobrazowe
Cały obszar Nadleśnictwa Jeleśnia, za wyjątkiem małych kompleksów leśnych znajduje się na terenie parków krajobrazowych, tj. Parku Krajobrazowego Beskidu Żywieckiego oraz Parku Krajobrazowego Beskidu Małego, które wchodzą w skład Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Śląskieg
Park Krajobrazowy Beskidu Żywieckiego obejmuje obszar 35 870 ha, w tym ok. 4 261,84 ha na gruntach Lasów Państwowych Nadleśnictwa Jeleśnia. Wyróżnia się tutaj 3 jednostki geomorfologiczne : Beskid Żywiecki, Beskid Makowski i Kotlinę Żywiecką. Cała powierzchnia ŻPK cechuje się dużą zasobnością w wody powierzchniowe, które jednak są nierównomiernie rozłożone, wody szybko odpływają w potokach, tworząc po obfitych opadach groźne wezbrania.
Na terenie Żywieckiego Parku Krajobrazowego wykształciły się cztery piętra roślinne: pogórza, regla dolnego, regla górnego, kosodrzewiny. Największymi osobliwościami flory ŻPK są przede wszystkim gatunki wysokogórskie, np. porosty: Cetraria tiroliensis, Cladonia gonecha, Cladonia elongata, podgatunek niebielistki trwałej Swertia perennis subsp. Alpestris, pełnik europejski Trollius altissimus, tymotka halna Phleum rhaeticum, jałowiec halny Juniperus communis subsp. Alpina, wierzba zielna Salix herbacea.
Na terenie ŻPK objęto ochroną rezerwatową obszar o powierzchni 419,14 ha w 10 rezerwatach z czego 4 znajdują się na terenie PGL LP Nadleśnictwo Jeleśnia („Pilsko", część „Romanka", „Pod Rysianką", „Gawroniec").
Park Krajobrazowy Beskidu Małego- obejmuje obszar 25 770 ha w tym ok. 4 373,07 ha na gruntach Lasów Państwowych Nadleśnictwa Jeleśnia. Dolina rzeki Soły przedziela Beskid Mały na dwie części: od zachodu mniejsze pasmo Magurki Wilkowickiej i od wschodu większe pasmo Łamanej Skały tworząc, tzw. kaskadę Soły z trzema zbiornikami wodnymi. Na terenie zasięgu ter. Nadleśnictwa Jeleśnia znajduje się zbiornik Tresna i część zbiornika Międzybrodzkiego.
Cały Beskid Mały jest obszarem źródliskowym dopływów Soły i Skawy. Panuje tu klimat górski z oddziaływaniami klimatu kontynentalnego i oceanicznego, co powoduje nagłe zmiany pogody. Częstym zjawiskiem jest też inwersja termiczna.
Roślinność występująca na terenie Beskidu Małego to roślinność pogórza i piętra dolnego. Piętro pogórza to tereny łąkowe, pół uprawnych i zagród z fragmentami naturalnych zbiorowisk roślinnych na skarpach czy w wąwozach (grąd i buczyna karpacka) .
Piętro regla dolnego to tereny leśne z nielicznymi, zarastającymi polanami. (przeważają sztuczne świerczyny na siedliskach buczyny karpackiej i jedliny).
Na terenie Parku Krajobrazowego Beskidu Małego ochroną rezerwatową objęto 140,15 ha w trzech rezerwatach, z czego 2 znajdują się w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Jeleśnia (Rezerwat „Szeroka" oraz część Rezerwatu „Madohora")
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
UŻYTKOWANIE LASU
UŻYTKOWANIE LASU
Fot. Wojciech Piasecki
Fot. Wojciech Piasecki
Gospodarka leśna, w myśl ustawy o lasach to działalność leśna w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu. Ma na celu utrzymanie i powiększanie zasobów upraw leśnych, gospodarowanie zwierzyną, pozyskiwanie drewna, żywicy, choinek, karpiny, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, ale z zachowaniem tempa i sposobów zapewniających trwałe zachowanie bogactwa biologicznego lasów, ich wysokiej produkcyjności, potencjału regeneracyjnego, tak, by zapewnić zdolność do wypełniania teraz i w przyszłości wszystkich funkcji lasów: ochronnych, gospodarczych i społecznych. Trwałość lasom może więc zapewnić tylko racjonalne użytkowanie wszystkich jego zasobów.
Drewno, jako główny użytek polskich lasów jest więc zawsze pozyskiwane w granicach nie tylko nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu, ale również systematycznie zwiększających zapas drewna pozostającego w lasach, czyli tzw. zapas na pniu.
Drewno pozyskuje się w ramach:
- cięć rębnych– usuwania z lasu drzewostanów „dojrzałych"; ich podstawowym celem jest przebudowa i odtworzenie drzewostanów, według przyjętych w planie urządzania rodzajów rębni i sposobów użytkowania lasu, które mają zapewnić najkorzystniejsze warunki rozwoju młodego pokolenia. Zaprojektowane sposoby zagospodarowania lasu pozwalają na zachowanie trwałości lasów przy jednoczesnym ich użytkowaniu.
- cięć pielęgnacyjnych (czyszczeń i trzebieży)– usuwania z lasu części drzew uznanych za niepożądane i szkodliwe dla pozostałych drzew i wartościowych elementów drzewostanu;
- cięć niezaplanowanych (przygodnych), które są konsekwencją wystąpienia klęsk żywiołowych w lasach
Rozmiar pozyskania drewna określony jest w planie urządzenia lasu, który sporządzany jest dla każdego nadleśnictwa na 10 lat. O wielkości pozyskania drewna w danym nadleśnictwie decyduje tzw. etat cięć określony w planie urządzenia lasu.Jest to ilość drewna możliwa do wycięcia w określonych drzewostanach na określonej powierzchni w okresie 10 lat, które obejmuje plan. Dzięki temu, że etat jest niższy niż przyrost drewna w tym samym okresie, następuje stały wzrost zapasu „drewna na pniu". Ocenia się, że zasobność polskich lasów wynosi obecnie ponad 2,4 mld m sześć drewna.