Wydawca treści Wydawca treści

POMNIKI PRZYRODY

POMNIKI PRZYRODY NA TERENIE NADLEŚNICTWA JELEŚNIA

 

Na terenie Nadleśnictwa Jeleśnia znajduje się 9 pomników przyrody

1. Sosna wejmutka (200 lat, obwód 375cm, wysokość 34 m). Znajduje się we wsi Sopotnia Mała na terenie leśnictwa Romanka Dolna

2. Klon jawor (250 lat, obwód 335 cm, wysokość 24 m). Pomnik znajduje się we wsi Sopotnia Wielka na terenie leśnictwa Sopotnia Dolna

3. Grupa 9 sosen (wiek od 100-120 lat, obwód 107-230 cm, wysokość 18-24 m) oraz 1 modrzew. Pomnik znajduje się na terenie Leśnictwa Sopotnia Dolna.

4. Grupa 3 drzew Dąb szypułkowy 2 szt. (wiek 200 lat, obwód 250 cm, wysokość 16 m) oraz klon pospolity - 1 szt. ( wiek 250, obwód 455, wys. 20 m) Pomnik znajduje się na terenie leśnictwa Ślemień

5. Jaskinia Komonieckiego. Znajduje się na zachodnim zboczu Pośredniego Gronia (680 m n.p.m., na jednym z dopływów potoku Dusica), teren leśnictwa Ślemień

6. Skała Baszta Skalna o wymiarach 6,5 x 3,5 x 10 m. Znajduje się na terenie Leśnictwa Zakocierz, Ślemień

7. Jaskinia pod rozdrożem na porośniętym głazowisku w dolinie potoku Buczynka, na terenie Leśnictwa Korbielów

8. Jaskinia Czarne Działy I, na wzniesieniu w obrębie porośniętego głazowiska, 720 m n.p.m. w okolicy Gibasowego Wierchu

9. Jaskinia Czarne Działy II na wzniesieniu, w obrębie porośniętego głazowiska na wysokości          750 m n.p.m


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

UŻYTKOWANIE LASU

UŻYTKOWANIE LASU

Gospodarka leśna, w myśl ustawy o lasach to działalność leśna w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu. Ma na celu utrzymanie i powiększanie zasobów upraw leśnych, gospodarowanie zwierzyną, pozyskiwanie drewna, żywicy, choinek, karpiny, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, ale z zachowaniem tempa i sposobów zapewniających trwałe zachowanie bogactwa biologicznego lasów, ich wysokiej produkcyjności, potencjału regeneracyjnego, tak, by zapewnić zdolność do wypełniania teraz i w przyszłości wszystkich funkcji lasów: ochronnych, gospodarczych i społecznych.  Trwałość lasom może więc zapewnić  tylko racjonalne użytkowanie wszystkich jego zasobów.

Drewno, jako główny użytek polskich lasów jest więc zawsze pozyskiwane w granicach nie tylko  nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu, ale również systematycznie zwiększających zapas drewna pozostającego w lasach, czyli tzw. zapas na pniu.

 Drewno pozyskuje się w ramach:

  • cięć rębnych– usuwania z lasu drzewostanów „dojrzałych"; ich podstawowym celem jest przebudowa i odtworzenie drzewostanów, według przyjętych w planie urządzania rodzajów rębni i sposobów użytkowania lasu, które mają zapewnić najkorzystniejsze warunki rozwoju młodego pokolenia. Zaprojektowane sposoby zagospodarowania lasu pozwalają na zachowanie trwałości lasów przy jednoczesnym ich użytkowaniu.
  • cięć pielęgnacyjnych (czyszczeń i trzebieży)– usuwania z lasu części drzew uznanych za niepożądane i szkodliwe dla pozostałych drzew i wartościowych elementów drzewostanu;
  • cięć niezaplanowanych (przygodnych), które są konsekwencją wystąpienia klęsk żywiołowych w lasach

Rozmiar pozyskania drewna określony jest w planie urządzenia lasu, który sporządzany jest dla każdego nadleśnictwa na 10 lat. O wielkości pozyskania drewna w danym nadleśnictwie decyduje tzw. etat cięć określony w planie urządzenia lasu.Jest to ilość drewna możliwa do wycięcia w określonych drzewostanach na określonej powierzchni  w okresie 10 lat, które obejmuje plan. Dzięki temu, że etat jest niższy niż przyrost drewna w tym samym okresie, następuje stały wzrost zapasu „drewna na pniu". Ocenia się, że zasobność polskich lasów wynosi obecnie ponad 2,4  mld m sześć drewna.