Wydawca treści
Natura 2000
Obszary Natura 2000
Na gruntach Nadleśnictwa położone są 3 obszary Natura 2000:
· PLH - 240006 Beskid Żywiecki – powierzchnia 35 276,1 ha, w tym na gruntach Nadleśnictwa 5 456,42 ha.
· PLH – 240023 Beskid Mały - powierzchnia 7186,16 ha, w tym na gruntach Nadleśnictwa 2 832,09 ha,
· PLB - 240002 Beskid Żywiecki - powierzchnia 34 988, ha, w tym na gruntach Nadleśnictwa 5 439,01 ha,
PLH - 240006 Beskid Żywiecki
PLB - 240002 Beskid Żywiecki
Obszar obejmuje fragment Beskidu Żywieckiego, który charakteryzuje się różnorodnością form geomorfologicznych. Budują go fliszowe utwory serii magurskiej. Wyróżniają się tu 3, zwarte grupy górskie: Wielkiej Raczy, Pilska i Lipowskiej-Romanki. Różnią się one od siebie charakterem i układem grzbietów.
Sieć hydrograficzna ma tu charakter typowo górski, z dużą liczbą potoków o gwałtownych spadkach i malowniczych wodospadach. Osobliwością są nieliczne, drobne jeziorka osuwiskowe. Szatę roślinną tworzą naturalne zespoły lasów iglastych i liściastych (około 75% powierzchni ostoi) oraz naturalne, półnaturalne i antropogeniczne zbiorowiska nieleśne.
Obszar charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem szaty roślinnej i dobrze zachowanymi, typowymi zbiorowiskami górskimi (leśnymi i nieleśnymi). Występuje tu 20 typów siedlisk z Załącznika I Dyrektywy Rady 92/43/EWG. Spośród licznych zbiorowisk roślinnych, których stwierdzono tu 56, należy zwrócić uwagę na unikatową w polskich Karpatach postać zespołu Valeriano-Caricetum flavae, z udziałem czosnku syberyjskiego Allium sibiricum i niebielistki trwałej Swertia perennis subsp. alpestris oraz na obecność na wierzchowinach i grzbietach górskich torfowisk oraz na bardzo rzadkie w Polsce jaworzyny Aceri-Fagetum.
W obszarze stwierdzono występowanie 19 gatunków z Załącznika II Dyrektywy Rady 92/43/EWG. Kompleksy leśne stanowią ostoje dużych drapieżników (niedźwiedzia, wilka i rysia). W masywie Pilska znajduje się jedno z 3 znanych z Polski stanowisk darniówki tatrzańskiej (endemit karpacki). Flora tego obszaru liczy około 1000 gatunków, w tym 150 gatunków górskich (18 alpejskich i 27 subalpejskich). Jest tu jedno z 4 stanowisk tojadu morawskiego w Polsce i jeden z 4 rejonów występowania tocji karpackiej. Utrzymuje się także (choć stosunkowo nieliczna) populacja dzwonka piłkowanego. Obszar jest również ważny dla ochrony ptaków (m.in. głuszca).
Obszary Natura 2000 PLB 240002 Beskid Żywiecki oraz PLH 240006 Beskid Żywiecki posiadają Plazy Zadań Ochronnych ustanowione Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Katowicach z dnia 24 kwietnia 2014 r.
PLH – 240023 Beskid Mały
Obszar położony w masywie Beskidu Małego, w paśmie Magurki Wilkowickiej (Czupel 933 m npm) i grupie Łamanej Skały (929m npm). Beskid Mały zbudowany jest z utworów serii śląskiej, reprezentowanych głównie przez twarde, odporne na wietrzenie piaskowce godulskie, które przeławicowane są łupkami, piaskowcem i zlepieńcami istebniańskimi dolnymi. Układ dolin jest koncentryczny, grzbiety i szczyty zaokrąglone, a stoki dość strome. Na omawianym terenie znajduje się kilkadziesiąt skałek, jaskiń i schronisk podskalnych. Powierzchniowo dominują tu zbiorowiska leśne, łąkowe są rzadsze, a sporadycznie występują zbiorowiska torfowiskowe, ziołoroślowe i naskalne. Czwarty największy i najlepiej wykształcony kompleks kwaśnych buczyn górskich Luzulo luzuloidis-Fagetum w Karpatach. Występowanie na krańcach zasięgu geograficznego zespołów świerczyny górnoreglowej Plagiothecio-Piceetum (w piętrze regla dolnego - unikatowy fenomen synchorologiczny w Karpatach), jaworzyny miesięcznicowej Lunario-Aceretum, świerczyny na torfie Bazzanio-Piceetum. Stwierdzono tu łącznie obecność 14 siedlisk przyrodniczych z Załącznika I Dyrektywy Rady 92/43/EWG. Ponadto, jest to miejsce występowania 2 gatunków mchów z załącznika II tej Dyrektywy
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
UŻYTKOWANIE LASU
UŻYTKOWANIE LASU
Gospodarka leśna, w myśl ustawy o lasach to działalność leśna w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu. Ma na celu utrzymanie i powiększanie zasobów upraw leśnych, gospodarowanie zwierzyną, pozyskiwanie drewna, żywicy, choinek, karpiny, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, ale z zachowaniem tempa i sposobów zapewniających trwałe zachowanie bogactwa biologicznego lasów, ich wysokiej produkcyjności, potencjału regeneracyjnego, tak, by zapewnić zdolność do wypełniania teraz i w przyszłości wszystkich funkcji lasów: ochronnych, gospodarczych i społecznych. Trwałość lasom może więc zapewnić tylko racjonalne użytkowanie wszystkich jego zasobów.
Drewno, jako główny użytek polskich lasów jest więc zawsze pozyskiwane w granicach nie tylko nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu, ale również systematycznie zwiększających zapas drewna pozostającego w lasach, czyli tzw. zapas na pniu.
Drewno pozyskuje się w ramach:
- cięć rębnych– usuwania z lasu drzewostanów „dojrzałych"; ich podstawowym celem jest przebudowa i odtworzenie drzewostanów, według przyjętych w planie urządzania rodzajów rębni i sposobów użytkowania lasu, które mają zapewnić najkorzystniejsze warunki rozwoju młodego pokolenia. Zaprojektowane sposoby zagospodarowania lasu pozwalają na zachowanie trwałości lasów przy jednoczesnym ich użytkowaniu.
- cięć pielęgnacyjnych (czyszczeń i trzebieży)– usuwania z lasu części drzew uznanych za niepożądane i szkodliwe dla pozostałych drzew i wartościowych elementów drzewostanu;
- cięć niezaplanowanych (przygodnych), które są konsekwencją wystąpienia klęsk żywiołowych w lasach
Rozmiar pozyskania drewna określony jest w planie urządzenia lasu, który sporządzany jest dla każdego nadleśnictwa na 10 lat. O wielkości pozyskania drewna w danym nadleśnictwie decyduje tzw. etat cięć określony w planie urządzenia lasu.Jest to ilość drewna możliwa do wycięcia w określonych drzewostanach na określonej powierzchni w okresie 10 lat, które obejmuje plan. Dzięki temu, że etat jest niższy niż przyrost drewna w tym samym okresie, następuje stały wzrost zapasu „drewna na pniu". Ocenia się, że zasobność polskich lasów wynosi obecnie ponad 2,4 mld m sześć drewna.